Najnowszą sztukę polską charakteryzuje wielość postaw twórczych, przynosząca dynamiczny i zróżnicowany wielogłos w życiu kulturalnym w III RP. W pierwszym okresie po 1989 roku punktem odniesienia dla procesu transformacji był postmodernizm, negujący doktryny, łamiący konwencje i manifestujący się niepohamowaną różnorodnością formy, emblematyczny dla odzyskanej wolności początku lat 90. Dekadę później scenę artystyczną zdominował odczytany na nowo modernizm, charakteryzujący się funkcjonalizmem i racjonalizmem, optymalizacją i ekonomizacją. Postawa ta pozostaje najbardziej wyrazista w polskiej architekturze i designie do dziś. Po roku 2000 projekt modernistyczny nadal jest rewidowany i poddawany refleksji.
Katalog „Transformacje. Nowoczesność w III RP” prezentuje fenomen rewizji idei nowoczesności i jej transformacji po 1989 roku. W pięciu esejach omówiono przemiany zachodzące wówczas w polskiej sztuce, głownie w architekturze, dizajnie i modzie. Ilustrujący omawiane zagadnienia album jest podzielony tematycznie na trzy części – Postmodernizm, Neomodernizm i Wielogłos – które ukazują dzieła zwracające uwagę na kluczowe problemy czasów transformacji.
Publikacja towarzyszy wystawie „Transformacje. Nowoczesność w III RP” – czwartej i ostatniej w serii „4 x nowoczesność”, przedstawiającej różnorodne interpretacje nowoczesności w czterech okresach historii Polski w XX i XXI wieku.
