Przewodnik po Galerii "Sztuka Dawnej Polski. XII–XVIII wiek" w Pałacu Biskupa Erazma Ciołka – oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie, przenosi nas w fascynującą podróż w czasie przez wieki kultury na naszych ziemiach. Przedstawia dzieje pozyskiwania dzieł sztuki dawnej przez MNK, przybliża historię mieszczącego zbiory pałacu, a także ukazuje poszczególne przestrzenie ekspozycyjne.
Publikacja zawiera również szczegółowy plan Galerii. Ułatwia on lokalizowanie zabytków i podążanie za narracją prowadzącą przez kolejne sale i epoki historyczne. Pomoże w tym również słowniczek użytych terminów oraz mapa ukazująca pochodzenie eksponowanych obiektów.
Dowiedz się, jak powstała Galeria "Sztuka Dawnej Polski. XII–XVIII wiek"!
Historia kolekcji Galerii "Sztuka Dawnej Polski. XII–XVIII wiek" jest fascynująca. Wyjątkowo ważne dary, depozyty oraz zakupy dokonały się w okresie dyrekcji dwóch pierwszych dyrektorów, Władysława Łuszczkiewicza i Feliksa Kopery. Zbiory starano się uzupełniać "rzeczami niepotrzebnymi," czyli dziełami sztuki sakralnej, które przestały być używane w kultach religijnych. Często pochodziły one z rozbieranych kościołów lub budynków publicznych. Dzięki temu wizjonerskiemu podejściu zbudowano kolekcję wyjątkowo wysokiej jakości oraz wartości.
Prezentowanie szerokiej publiczności sztuki dawnej rozpoczęło się w Sukiennicach – najstarszej galerii Muzeum. Po kilku przenosinach oraz czasowym zamknięciu, w 2007 roku ekspozycja znalazła godne dla siebie miejsce w Pałacu Biskupa Erazma Ciołka.
Śladem najcenniejszych zabytków od romanizmu po barok
Prezentowany przewodnik wzbogacają liczne ilustracje, umożliwiające przyjrzenie się detalom zabytków. Na jego stronach umieszczono wysokiej jakości zdjęcia obrazów i innych cennych artefaktów wraz z komentarzem. Nie pominięto także ciemnej karty historii, jaką są straty wojenne Muzeum Narodowego w Krakowie.
Kolejne rozdziały pozwalają prześledzić etapy rozwoju sztuki, począwszy od romanizmu i gotyku wraz z jego kulminacją w dziełach Wita Stwosza, przez okres renesansu, po barok.
Najcenniejszą część kolekcji stanowią obrazy i rzeźby gotyckie oraz wczesnorenesansowe. Wśród nich znajduje się zachwycająca rzeźba Madonny z Krużlowej (ok. 1410). Warto zwrócić też uwagę na najstarsze małopolskie epitafium obrazowe upamiętniające rycerza Wierzbiętę z Branic. Oryginalną propozycją Muzeum jest sala poświęcona staropolskim zwyczajom pogrzebowym. Klamrę zamykającą wystawę stanowi zbiór dawnego polskiego malarstwa portretowego, ilustrujący modę dworską i "gust sarmacki".
Oddawany w ręce zwiedzających i czytelników przewodnik to doskonały sposób na poznanie piękna i bogactwa sztuki dawnej. Po dziś dzień kształtuje ona naszą wrażliwość artystyczną oraz wyobrażenia o przeszłości.
